Hieronder een woordje uitleg over het project Parcoeur... Jongeren kunnen er steeds op één of andere manier hun verhaal kwijt. ...

In Ledeberg – ‘politiezone 050’ –  is er een groep jongeren die elkaar ontmoeten in het Keizerpark of op het Centrumplein. Over sommige van hen wordt gezegd dat ze drugs gebruiken, dat ze dealen, dat ze feiten plegen… Een eenzijdig verhaal.

In ‘ZONE(N)050’ krijgen deze jongeren een stem en vertellen ze de andere kant van het verhaal. Over de problemen waar zij mee te maken hebben, over hoe moeilijk het kan zijn om op te groeien en op het juiste pad te blijven, over hun dromen.
Even eenzijdig, even waar. ZONE(N)050’ is een documentaire over zonen, soms afwezige vaders en supermama’s.

Onderstaande podcast is het resultaat van een lopend project binnen 50 jaar Interactie-Academie. Jongeren in de jeugdzorg en hun ouders verkeren soms in de onmogelijkheid om onder hetzelfde dak te leven. De vaak beladen, existentiële vragen die in deze periode van gedwongen scheiding onherroepelijk opduiken, worden niet gesteld. In elk geval niet luidop en al zeker niet aan elkaar. De vrees dat ze te kwetsend zijn of de huiver voor het mogelijke antwoord houdt hen vaak tegen. In dit project verzamelden we deze vragen bij ouders en jongeren door middel van interviews, om ze vervolgens geanonimiseerd aan de andere partij voor te leggen. We ontwikkelen een format dat zowel het stellen van vragen, als het beantwoorden ervan faciliteert. De antwoorden geven we onder andere terug via deze podcast reeks. Door te spelen met de dimensies ‘persoonlijk/privaat’ en ‘collectief/publiek’ proberen we een veilige ruimte te creëren waarin vragen uit de schaduw kunnen komen en erkenning mogelijk wordt. Zo hopen we zowel bij ouders als bij jongeren nieuwe gedachten en denksporen te activeren. We slaan niet alleen bruggen, maar bouwen ook aan een archief dat door lotgenoten geraadpleegd kan worden.

Dossier O.
Met de O van onrecht.
Van onbegrip en onmacht.
Maar vooral van opstand.

Dossier O. is een psychologische misdaadmusical over een hypocriete familie, een vernietigende ziekte, een falende jeugdzorg en een onwaarschijnlijke asshole. Maar ook over hoe je zo’n jeugd kan overleven, want: ‘Het is nooit te laat.’

Dossier O. is de theatrale autobiografie van de nu negentienjarige Kailey Schokaert, die mee schrijft, speelt en zingt. Ze zegt hierover: “Het maken van deze voorstelling is voor mij een tweede verwerkingsproces. Het is een project waarin ik mijn leven probeert te vertellen om er misschien andere mensen mee te helpen en daarna dit deel van mijn leven af te sluiten en met iets nieuws te beginnen.